Pszczelarstwo to nasza rodzinna tradycja, która dosięgła trzecie pokolenie. Nie jest to łatwa praca, ale naturalne środowisko i obcowanie z przyrodą rekompensuje codzienny trud. Jesteśmy rozlokowani w dolinie Wisłoki w rejonie Nieznajowej i Rostajnego z otaczającymi wzgórzami.
Wisłoka tworzy tu dwa przełomy o generalnym przebiegu północ południe,rozcinające w poprzez wysokie pasma górskie. Pomiędzy przełomami rzeka płynie szeroką doliną równolegle do przebiegu głównych grzbietów. Jest to typowy przykład charakterystycznej dla Beskidu Niskiego kratowej sieci rzecznej. Wisłoka ma tu charakter dzikiej rzeki górskiej ,stale zmieniającej swe koryto w szerokiej strefie kamieńców, podcinającej brzegi i zbocza doliny na której znajdują się liczne odsłonięcia geologiczne. Pod względem florystycznym występuje tu duża różnorodność gatunkowa. Znajduje się tu ostoja żbika,ptaki łąkowe oraz drapieżne, często obserwowany orzeł przedni. W zabagnionej dolinie Wisłoki na odcinku Nieznajowa-Rostajne znajduje się bardzo bogate stanowisko płazów. No i oczywiście mamy też lasy które charakteryzują się dużym udziałem dobrze zachowanych starodrzewów buczyny karpackiej (Dentario glandulosae-Fagetum) oraz mezofinych jedlin(zbiorowisko Abies alba-Rubus hirtus). Na kamieńcach Wisłoki wykształciły się płaty zarośli wiklinowych oraz zarośla wrześni pobrzeżnej.
Roślinność nieleśna zajmuje około 25% powierzchni. Są to głównie żyzne pastwiska i łąki np. łąka ostrożeniowa, ziołorośla miętowe. Dominują tutaj naturalnie zachowane krajobrazy leśne, w której zmiany spowodowane przez człowieka są niewielkie i (jakaś droga czy linia energetyczna). Tak w niewielkim skrócie wygląda teren w którym pozyskujemy miód oraz inne produkty pszczele.
Literatura. Magurski Park Narodowy – monografia przyrodnicza
Pracownia
To nieistniejąca wieś położona na zachód od Krempnej na lewym brzegu Wisłoki w Beskidzie Niskim gmina Sękowa. Pierwsze informacje na temat powstającej miejscowości przypadają na 1546 rok. W 1581 właścicielem wsi była rodzina Stadnickich i w tym czasie wieś zamieszkiwało jedno gospodarstwo sołtysie i jedno kmiecie. Nieznajowa rozkwitła w końcu XVII wieku. Jako nieliczna na ten czas miejscowość posiadała własny młyn, folusz, tartak i była zamieszkiwana przez ok. 290 mieszkanców. W 1945 roku łemkowscy mieszkańcy Nieznajowej wyjechali do Związku Sowieckiego (obecnie teren Ukrainy rejon Podola, Kałusza i Wołynia) i wieś opustoszała. Po wysiedleniu mieszkańców tereny zostały zagospodarowane przez górali ale nie łemkowskich tylko podhalańskich oraz PGR i zakład karny który został zlikwidowany po stanie wojennym.
Z tamtego okresu zachowały się pozostałości cmentarza z kilkoma kamiennymi nagrobkami. Obok cmentarza ślady drewnianej cerkwi zbudowanej w 1780 roku która zawaliła się w latach 60-tych XX wieku. Zachowało się też sporo przydrożnych krzyży i kapliczek. Obecnie we wsi znajduje się kilka zabudowań a gospodarzem jest baca wypasający owce.